Καλοήθης υπερπλασία του προστάτη.

Η καλοήθης υπερπλασία του προστάτη είναι μια από τις συχνότερες ασθένειες που προσβάλλουν άνδρες μέσης ηλικίας. Περίπου οι μισοί άνδρες πάνω από την ηλικία των εξήντα ετών έχουν συμπτώματα από την υπερπλασία του προστάτη. Καθώς χρόνο με το χρόνο ο προστάτης υπερπλάσεται δυσκολεύει την έξοδο των ούρων από την ουροδόχο κύστη, και τότε αρχίζουν τα συμπτώματα τα καλούμενα σήμερα «συμπτώματα από το κατώτερο ουροποιητικό» .

Τα συνηθέστερα από αυτά είναι η δυσκολία στην έναρξη της ούρησης, ιδίως η πρώτη πρωινή, η μείωση στην ακτίνα των ούρων, η σταγονοειδής ούρηση, η συχνουρία και η νυχτουρία. Καθώς τα χρόνια περνούν σε έναν ασθενή με υπερπλασία του προστάτη, δημιουργούνται και άλλα προβλήματα όπως ουρολοιμώξεις, λιθιάσεις του ουροποιητικού, βλάβες στα νεφρά, επισχέσεις ούρων.

Απαραίτητη εξέταση για να διαπιστωθεί αν ο προστάτης προκαλεί απόφραξη στην έξοδο των ούρων αποτελεί η ουροροομετρία ροής. Η εξέταση αυτή που εκτελείται από Ουρολόγο, θα καταδείξει αν αυτό που νοιώθει σαν δυσκολία ούρησης ο ασθενής είναι αποτέλεσμα απόφραξης στην έξοδο των ούρων. Άλλες εξετάσεις που γίνονται είναι η δακτυλική εξέταση του προστάτη, το υπερηχογράφημα και η μέτρηση του ειδικού προστατικού αντιγόνου.

Η πρώτη επιλογή στη θεραπεία της καλοήθους υπερπλασίας του προστάτη αποτελούν τα φάρμακα. Δυστυχώς προς το παρόν, δεν υπάρχουν φάρμακα που να «μικραίνουν» μόνιμα τον προστάτη ή να σταματούν την εξέλιξη της νόσου. Τα φάρμακα που διαθέτουμε διευκολύνουν την ούρηση και ο ασθενής βελτιώνεται από τα συμπτώματά του για όσο χρονικό διάστημα τα χρησιμοποιεί.

Η χειρουργική θεραπεία αποφασίζεται όταν τα φάρμακα δεν αρκούν ή σταματάνε να είναι αποτελεσματικά ή όταν υπάρχουν σοβαρές επιπλοκές της νόσου όπως επισχέσεις ούρων, ουρολοιμώξεις, λίθοι του ουροποιητικού, υδρονέφρωση κλπ. Υπάρχουν πολλών ειδών επεμβάσεις για την αντιμετώπιση της καλοήθους υπερπλασίας του προστάτη. Η επιλογή της πιο κατάλληλης μεθόδου εξαρτάται από διάφορους παράγοντες όπως είναι το μέγεθος του προστάτη και η γενική κατάσταση υγείας του ασθενούς.

Σε μικρού μεγέθους προστατικά αδενώματα προτιμούνται οι διουρηθρικές επεμβάσεις. Οι επεμβάσεις αυτές γίνονται από την ουρήθρα, χωρίς τομή του δέρματος. Η κλασική διουρηθρική εκτομή του προστάτη γίνεται με τη χρήση διαθερμίας (ηλεκτρικού ρεύματος) κατά την οποία το προστατικό αδένωμα αφαιρείται σε πολλά μικρά κομμάτια. Μετά την επέμβαση ο ασθενής φέρει ουροκαθετήρα οποίος αφαιρείται την 2^η ή 3^η ημέρα, όταν σταματήσει η αιματουρία. Μια πιο σύγχρονη μέθοδος διουρηθρικής επέμβασης του προστάτη αποτελεί η Laser προστατεκτομή. Στη μέθοδο αυτή αντί για διαθερμία χρησιμοποιούνται ακτίνες Laser είτε για να τεμαχίσουν τον προστάτη είτε για να τον εξαχνώσουν. Η αιμορραγία που προκαλείται από τη χρήση των Laser είναι συνήθως ελάχιστη και γι’ αυτό το λόγο ο καθετήρας στις περισσότερες περιπτώσεις αφαιρείται την επόμενη από την επέμβαση ημέρα. Τα αποτελέσματα και των δύο μεθόδων είναι εφάμιλλα και τα ποσοστά μετεγχειρητικής ακράτειας ούρων ή στενωμάτων της ουρήθρας είναι μικρά. Η Laser προστατεκτομή πλεονεκτεί στη μικρότερη μετεγχειρητική αιμορραγία και στο μικρότερο χρόνο νοσηλείας, γι’αυτό το λόγο και συνιστάται σε ασθενείς με σοβαρότερα προβλήματα υγείας ή με διαταραχές της πήξης του αίματος. Και με τις δύο αυτές μεθόδους υπάρχει πιθανότητα (1 με 2% το χρόνο) το αδένωμα να αναπτυχθεί ξανά και να χρειαστεί πάλι επέμβαση μετά από πολύ ή λίγο χρόνο. Την πιο πρόσφατη εξέλιξη στις διουρηθρικές επεμβάσεις του προστάτη αποτελεί η διπολική εξάχνωση του προστάτη ή “πλάσμα” εξάχνωση του προστάτη ή TURIS όπως ονομάζεται. Η μέθοδος αυτή συνδιάζει τα πλεονεκτήματα της κλασσικής διουρηθρικής και της Laser προστατεκτομής. Έχει καταστήσει το χειρουργείο του προστάτη επέμβαση “μιας ημέρας”.

Όταν ο προστάτης είναι πολύ μεγάλος σε μέγεθος, τότε προτιμώνται οι ανοιχτές επεμβάσεις του προστάτη, οι ανοιχτές προστατεκτομές. Οι επεμβάσεις αυτές γίνονται με τομή δέρματος στο κάτω μέρος της κοιλιάς και αφαιρείται πάλι το εσωτερικό του προστάτη,  το προστατικό αδένωμα. Οι ανοιχτές επεμβάσεις είναι σαφώς πιο «βαριές» επεμβάσεις, απαιτούν μεγαλύτερης διάρκειας νοσηλεία στην κλινική και ο καθετήρας παραμένει για περισσότερες ημέρες. Γι’αυτούς τους λόγους και επειδή με τη μέθοδο TURIS μπορούμε και αφαιρούμε πλέον και μεγάλου μεγέθους προστατικά αδενώματα, οι ανοιχτές επεμβάσεις γίνονται όλοένα και πιο σπάνια. Η πιθανότητα να χρειαστεί ξανά επέμβαση, μετά από ανοιχτή προστατεκτομή, είναι πάρα πολύ μικρή.

Σε όλες τις επεμβάσεις του προστάτη που γίνονται για την καλοήθη υπερπλασία, θα πρέπει να θυμόμαστε ότι δεν αφαιρείται ολόκληρος ο προστάτης. Παραμένει το περίβλημά του ( η προστατική κάψα). Γι’αυτό το λόγο μπορεί να αναπτυχθεί καρκίνος του προστάτη και σε ένα χειρουργημένο άρρωστο. Επομένως η παρακολούθηση του PSA θα πρέπει να συνεχίσει να γίνεται και μετά τις επεμβάσεις αυτές.